πτέρις

Γένος φυτών της οικογένειας των πολυποδιιδών. Περιλαμβάνει περίπου 90 είδη, που απαντούν στις θερμές περιοχές. Οι π. είναι ποώδη φυτά, πολυετή, με ριζωματικά φύλλα και πολυσχιδή. Η ελληνική χλωρίδα περιλαμβάνει το είδος π. η αέτειος, γνωστή και ως βλάχα, βράχλα, φτέρα και φτέρη. Είναι ανεπτυγμένη πόα, με ρίζωμα καστανό ή μελανότεφρο με πολυσχιδή φύλλα πράσινου χρώματος, των οποίων το μήκος ξεπερνά τα 100 εκ. Είναι είδος συνηθισμένο σε ολόκληρη την Ευρώπη, που φυτρώνει μόνο του στους αγρούς, στα βοσκοτόπια και στις πλαγιές των δασών. Πολλές φορές η π. αποτελεί ενοχλητικό ζιζάνιο των αγρών που καλλιεργούνται.

* * *

-ιδος, η, ΝΜΑ, και πτερίς, -ίδος, Α

βοτ. κοσμοπολιτικό γένος πτεριδοφύτων που, σύμφωνα με τη σύγχρονη επιστημονική ταξινόμηση, ανήκει στην οικογένεια πολυποδιίδες και περιλαμβάνει 250 περίπου είδη τών τροπικών και εύκρατων περιοχών, κν. σήμερα γνωστό ως φτέρη

αρχ.

1. το φυτό ἀσπίδιον*

2. το φυτό δρυόπτερις*

3. φρ. «νυμφαία πτερίς» — το φυτό θηλυπτερίς*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πτερόν + επίθημα -ις, -ιδος (πρβλ. θαμν-ίς, πτάκ-ις). Το φυτό ονομάστηκε έτσι λόγω τού σχήματος τών φύλλων του που μοιάζουν με φτερό. Από την άλλη μεριά, τα γερμ. Farn και αγγλ. fern (πρβλ. λατ. filix, -icis «φτέρη») έχουν συνδεθεί με το αρχ. ινδ. parna- «φτερό, φύλλο». Στη Νέα Ελληνική, τέλος, χρησιμοποιείται ο τ. φτέρη*].